تنفس مصنوعی- ماساژ قلبی- اکسیژن درمانی

   تنفس مصنوعی

هرگاه و به هرعلت تنفس شخص قطع گردد باید به تنفس مصنوعی اقدام نمود ،علل مهمی که باعث قطع تنفس میشوند عبارتند از :

1- خفگی.

2- مسمومیت با گازهای سمی .

3- فلج مرکز تنفسی در مغز .

در تنفس مصنوعی از دستگاه و دهان خود بعنوان عوامل کمک کننده استفاده میکنیم تا با کمک آنها هوا را در ریه ها وارد و خارج نماییم و از خاصیت ارتجاعی ریه ها وقفسه صدری استفاده کرده به وسیله حرکت دست ها یا نفس خود آن را باز و بسته میکنیم .

در اکثراوقات ووقتی که ظاهرا تنفس قطع شده است قلب برای مدت محدودی به ضربان خود ادامه میدهد و اگر در همین لحظه هوای تازه وارد ریه های بیمار شود و اکسیژن لازم را به خون برساند امکان زندگی دوباره مقدور است .

ماساژ قلب :

ماساژ قلب به دو صورت باز و بسته انجام میگیرد .

ماساژ قلبی به روش باز :

الف - باز - برای این منظور باید هرچه زودتر سینه بیمار را شکافت (باایجاد شکاف در زیر پستان چپ در چهارمین یا پنجمین فضای بین دنده ای ) و به سرعت دنده ها را از هم دور کرد بطوری که به آسانی بتوان دست و مچ را وارد سینه بیمار نمود سپس بلافاصله با دست شروع به ماساژ قلبی میکنیم و قلب را به سرعتی حدود 70 - 80 مرتبه در دقیقه فشار میدهیم که این فشار بین دست و جناغ سینه یا بین انگشتان وکف دست انجام گیرد .

ماساژ قلبی به روش بسته :

ب - بسته -ابتدا باید بیمار را در محلی قرار داد که زیر بدن او نرم نباشد و به ترتیب اقدامات زیر باید انجام گیرد

1 - دست راست را بر روی قسمت تحتانی استخوان جناغ سینه بیمار بالاتر از زائده خنجری به طرف چپ بگذارید .

2 - کف دست چپ را بر روی پشت دست راست قرار دهید .

3- بطور عمودی بر روی استخوان سینه و در نتیجه به قلب فشار بیاورید (حدود 60 مرتبه در دقیقه )

4- جناغ سینه را بطور یکنواخت و متناوب مدت نیم ثانیه فشار دهید و نیم ثانیه آزاد کنید .

5- شخص ماساز دهنده باید طوری بنشیند که بتواند از وزن بدن خود برای فشردن سینه بیمار و تنفس دهان به دهان استفاده کند .

اکسیژن درمانی :

هدف از اکسیژن درمانی بالا بردن غلظت اکسیژن در هوای تنفسی است . اکسیژن درمانی در موارد نارسایی تهویه موقتا بیمار را نجات میدهد ولی برای طبیعی نمودن تهویه ریوی (مثلا پاک کردن مجاری هوایی )نبایستی از این عمل استفاده کرد ، علایم هیپوکسی در بیماران عبارتست از تاکیکاردی - بیقراری اغتشاش روانی عطش به هوا و در صورت شدت هیپوکسی سیانوز - برادیکاردی و بیهوشی .

اکسیژن درمانی به روش های زیر انجام پذیر است :

1 - قرار دادن سر بیمار در چادری که حاوی هوای پر اکسیژن باشد .

2 -دادن اکسیژن خالص یا هوای پر اکسیژن بوسیله ی ماسک .

3- رساندن اکسیژن از راه لوله ای که داخل بینی گذاشته میشود .

             مراقبت های پرستاری در بیمارشوکه

پرستاری بیمار شوکه باید فوق العاده با دقت و صحیح انجام شود که یک تزریق بیموقع ممکن است باعث مرگ بیمار گردد . در بیمار شوکه از گرم کردن زیاد از حد مریض باید خودداری کرد زیرا این کار باعث گشاد شدن عروق سطحی در پوست و لذا کم خونی در عروق عمقی میشود ، بالا بردن پاهای بیمار از طریق قرار دادن یک بالش زیر آن یا بوسیله ی بالا بردن پایه های پایین تخت اقدام موثری است که موجب بالا رفتن فشار خون میشود - اکسیژن به ندرت ضرورت پیدا میکند که خون به میزان کافی اکسیژن دارد (اکسیژن دادن در شوک های ناشی از ضربه های مغزی موثر است ) . بطور کلی تجویز مایعات وریدی در شوکهای ناشی از سوختگی و یا اسهال و استفراغ شدید فوق العاده موثر است . آدرنالین- نورآدرنالین و ترکیبات کورتیزول چنانچه بموقع وتحت نظر پزشک تجویز شوند بموقع خود موثر خواهند بود .

شوک های عود کننده :

اگر شوک با درمان های لازمه ظرف مدت یک ساعت برطرف نشد ممکن است سبب یکی از علل زیر باشد .

1 - تزریق نکردن خون کافی .

2 - ادامه خونریزی

3 - صدمات شدید

4 - پارگی اعضای داخلی

5 - صدمات قفسه صدری و اختلال گردش خون مثلا تامپوناد قلبی و یا شکستگی چند دنده در دو نقطه که باعث بی ثباتی قسمتی از جدار قفسه صدری میشود .

6 -آسیب های مغزی

7 - آسیب های برگشت ناپذیر در اثر محرومیت طولانی از اکسیژن .